Πάμε εξετάσεις; (Ή πώς να γίνεις πράσινος από το διάβασμα σε 1 βδομάδα)

Ακόμα κι αν εσύ ψελλίσεις «όχι» με βλέμμα πληγωμένου ελαφιού και ένα δακρυ να αργοκυλάει στου ματιού την άκρη. Η εξεταστική έρχεται προς το μέρος σου για να σε χτυπήσει χωρίς έλεος. Κι αν φωνάξεις όχι με όλη τη δύναμη των πνευμόνων σου,κι αν ικετέψεις γονυπετής, κι αν απειλήσεις με αυτοκτονία, εκείνη και πάλι σε πλησιάζει με βήμα αγέρωχο. Παρ’το απόφαση, δεν ξεφεύγεις.

Η προκατακτική –προπαρασκευσστική περίοδος μιας εξεταστικής κρατάει από 2 μέρες ως 6 μήνες και είναι εκείνη η περίοδος που ο καλός φοιτητής εγκαταλείπει τα εγκόσμια, ξεχνάει τι σημαίνει τρώω, κοιμάμαι, ζω φυσιολογικά και γνωρίζει μόνο τα βιβλία του σε βάθος. Το χρώμα που οφείλει να έχει το πρόσωπο του φοιτητή του σωστού κατά την περίοδο αυτή είναι το πράσινο, αν η περίοδος κρατάει μέχρι 3 εβδομάδες και το εκρού του νεκρού, αν κρατάει παραπάνω. Και επειδή εγώ δεν έδωσα εξεταστική αλλά κυριολεκτικά έναν αγώνα δρόμου εκείνη η περίοδος μου έμαθε ότι ο ύπνος δεν είναι ένα υπερεκτιμημένο αγαθό όπως υποστηρίζει ένας γνωστός μου αλλά αντίθετα είναι απαραίτητος και η έλλειψη του επιφέρει σοβαρές βλάβες στην διάθεση και την ψυχική υγεία του ανθρώπου, ευτυχώς εύκολα επανορθώσιμες. Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικα της προπαρασκευαστικής περιόδου και είναι ίδια σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Το κυρίως μέρος της εξεταστικής τώρα είναι που διαφέρει στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Κατ’ αρχάς μπαίνοντας στη σχολή τη μέρα (ή το ξημέρωμα) που είναι να γράψεις το μαθηματάκι σου (ή τα 3 μαθήματά σου, στην δική μου περίπτωση) η εικόνα θυμίζει περίσσοτερο πανελλήνιες παρά πανεπιστημιακή σχολή. Σε αίθουσες και διαδρόμους, με ένα σωρό σημειώσεις υπό μάλης, τα γαλλάκια διαβάζουν μετά μανίας τα τελευταία λεπτά πριν την εξέταση. Μαζί τους κι εγώ. Μερικοί ασθμαίνουν από το άγχος, άλλοι κλαίνε. Εδώ δεν είμαι μαζί τους εγώ, μην τρελαθούμε κιόλας...

Και μετά μπαίνουμε στην αίθουσα όπου ακούω την εξής ανακοίνωσηαπό το μικρόφωνο: «Καλώς ήρθατε στο αμφιθέατρο Β4». Καλώς σας βρήκαμε. «Όσοι από εσάς δίνετε το μαθήμα Κανόνες αυτοδιοίκησης να καθήσετε στις θέσεις με την πράσινη κόλλα» Ελα μου; «Όσοι δίνετε Μοντέλα στην Αναπτυξιακή ψυχολογία...» Ναι, μάλιστα, εδώ είμαστε. «...να καθίσετε στις θέσεις με τις ροζ κόλλες» Δεν μπορεί να το εννοείς; Ε; « Κι όσοι δίνετε Στοιχεία στατιστικής στις κίτρινες κόλλες. Επαναλαμβάνω...»

Και καθόλου πλάκα δεν έκανε. Εδώ, τα επίσημα χαρτιά των εξετάσεων είναι ένα ριγέ τετρασέλιδο με ένα έξτρα ριγέ δισέλιδο και δύο όχι ριγέ κόλλες χωριστά. Όλο αυτό το φακελλάκι λοιπόν βγαίνει σε διάφορα χαρούμενα χρώματα: ροζ, κίτρινο, μωβ, μπλε, πράσινο... Και ο μέσος γάλλος μέσα σε μιάμιση ώρα τα έχει γεμίσει όλα... και τα πρόχειρα και τα καλά. Ο κατακαημένος Έλλην τουναντίον, ίσα που έχει προλάβει να αποδιαβάσει τα κείμενα προς ανάλυση και να μισοαπαντήση την πρώτη ερώτηση.

Το καλό με τις εξεταστικές, όπου κι αν βρίσκεσαι ανά τον κόσμο, είναι ότι ακόμα κι αν πιστεύεις ότι δεν θα τελειώσει ποτέ, κάποια στιγμή τελειώνει. Και ξαναγίνεσαι άνθρωπος...