Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο (συνέχεια)

Και έχει 5 στα 7.

Αφού ο πελάτης περάσει τη φάση του προβληματισμού: Πώς είναι δυνατόν να επιβιώνει ένα μπαρ με 3 πελάτες (το π0λύ) ανά βράδυ και προσφορά 4 ποτών (αυτά τα 4 έχουμε, διάλεξε), αρχίζει να παρατηρεί πιο προσεκτικά το περιβάλλον.

Σε όλους τους τοίχους (στους 2 που έχει δηλαδή γιατί πρόκειται για ένα μικρό τετράγωνο, από τη μία η πόρτα από την άλλη η μπάρα, τι να μείνει; 2 τοίχοι εκατέρωθεν) έχει ομοιώματα πλοίων, δίχτυα, ναυτικούς κόμπους και λοιπές θαλασσινές επιρροές. Παρατηρούμε σχολιάζουμε και συμπεραίνουμε ότι μάλλον ήταν ναυτικός. Δεν ήταν!

Στα αριστερά της μπάρας (μπαίνοντας, στα δεξιά βγαίνοντας) Έχει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με βυζιά. Ένα ζευγάρι καλοσχηματισμένα βυζιά μέσα σε δαντελένιο σουτιέν. Στην αρχή απορήσαμε τι δουλειά έχουν τα βυζιά στον τοίχο ενός μπαρ (στα αριστερά της μπάρας μπαίνοντας στα δεξιά βγαίνοντας). Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι είναι διαφήμιση σουτιέν και συνεχίσαμε να απορούμε τι δουλειά έχει μια διαφήμιση σουτιέν στον τοίχο ενός μπαρ (στα αριστερά της μπάρας... χαχα!). Δύο κοιτούσαμε και απορούσαμε και χρειάστηκε να έρθει ένας τρίτος να μας πει ότι είναι ημερολόγιο τοίχου. Και ήταν! Περσινό.

Και τότε ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε: το μικρό λευκό μπαγκετόσχημο φετίχ αντικείμενο της σύγχρονης κοινωνίας εμφανίστηκε από έναν (άλλο) τολμηρό της παρέας. Τσαφ (ήχος αναπτήρα που ανάβει). Άλλοι διακριτικά και άλλοι αδιάκριτα, όλοι κοιτάξαμε το αφεντικό του μαγαζιού. Με το μυαλό μου άκουγα μουσική ντουμ ντουμ ντουμ και έβλεπα ήδη την οργή να πέφτει αδυσώπτητη στον ταλαίπωρο αυθάδη καπνιστή. Και το καταπληκτικό συνέβη, μειδιώντας το αφεντικό σπρώχνει ένα τασάκι (διαφημιστικό μπύρας που το μπαρ δεν διέθετε) προς τον φίλο. Αν ήμασταν ταινία θα είχαμε ξεσπάσει σε χειροκροτήματα προς τιμήν του επαναστάτη, εμείς απλώς χαμογελάσαμε. Και σχολιάσαμε "μάλλον θα είναι ορκισμένος καπνιστής". Δεν είναι!

Για να κλείσω αυτή την μικρή περιγραφή παραθέτω το άλλο ασύλληπτο. Ο τύπος-εφεντικό μας κέρασε πριν φύγουμε. Για όποιον δεν έκανε "ααααααααα" εντυπωσιασμένος, εξηγώ πως σε τούτη εδώ τη χώρα δεν κερνάει κανείς ποτέ, σαν να το απαγορεύει άγραφος νόμος ιερός.

Για αυτούς τους λόγους και για μερικούς ακόμη, τούτο το μάγαζί μέσα στην παρακμή του βρήκε μια θέση ξεχωριστή μέσα στη βδομάδα μας.

Υ.Γ.: Τα σφολιατοειδή μάλλον δεν θα τα αναρτήσω ποτέ, σε εσάς τους 2 που ενδιαφέρεστε θα τα πω από από κοντά.

Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο

Δήλωση: Είμαι άνθρωπος της ρουτίνας. Δεν βγαίνω και πολύ και δύσκολα πάω σε καινούργια μέρη αν δεν μου τα έχει συστήσει κάποιος κοιτώντας με στα μάτια. Προτιμώ όταν βγαίνω να πηγαίνω στα μαγαζιά που ξέρω και εμπιστεύομαι, να ξέρω από πριν τι θα παραγγείλω, να γνωρίζω τη φωνή του σερβιτόρου, αν με ξέρει, δε, και με το όνομά μου είμαι ικανή να μείνω για πάντα.

Εδώ εκτός από μια καφετέρια που είναι αρκετά ακριβή (και σε ένα αρκετά ακριβό μαγαζί πόσο συχνά να πας;) δεν είχαμε βρει ένα μέρος που να πω ότι θέλω να ξαναπάω, για το μέρος δηλαδή κι όχι επειδή είναι κοντά ή έχει φτηνή μπύρα. Και τώρα στα τελειώματα μπήκε στη ζωή μας το μπαρ "το ναυάγιο".

Δεν το λένε "ναυάγιο" μήτε στη μητρική μου μήτε στη γλώσσα της φιλοξενούσας. Έχει το όνομα ενός πλοίου και τώρα που το σκέφτομαι, ποτέ δεν ρώτησα αν το πλοίο έχει ναυαγήσει (βρε λες;) ή πλέει ακόμη.

Πολλές φορές περάσαμε απ' έξω χωρίς να καταλάβουμε ότι είναι μπαρ (έχει μια μικρή πόρτα και μια πιο μικρή αφώτιστη ταμπέλα) και μετά που το καταλάβαμε περάσαμε κι άλλες φορές απ' έξω επειδή φοβόμασταν να μπούμε (έχει τρία άτομα το πολύ μέσα και φάτσες μυστήριες).

Μια φίλη τολμηρή έκανε την αρχή και στην αναφορά της έλεγε: "μπορείς να καπνίσεις μέσα" !!!!
Τι; Πώς;
Καρδιές σφίχτηκαν, μάτια δάκρυσαν και οι άπιστοι Θωμάδες αναφώνησαν " Αν δεν αγγίξω με τα χέρια μου τα τασάκια, δεν πιστεύω τίποτα." Κι έτσι πήγαμε.
Κι ήμασταν μόνοι μας, με το αφεντικό του μαγαζιού και έναν φίλο του που ήρθε αργότερα.

Όπως είπαμε είμαι δύσκολη, για να μ' αρέσει ένα μπαρ πρέπει να πληρεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις. μπαίνοντας λοιπόν συμπληρώνω νοερά την τσεκ λιστ ως εξής:
-μικρός χώρος (ζεσταίνεται αμέσως η ατμόσφαιρα)
-μπάρα που μπορείς να κάτσεις
-καθρέφτης πίσω από την μπάρα (επιρροή από τα λουκυ λουκ της νιότης μου)
-μπαρμαν με σκυθρωπό ύφος (ο μπάρμαν πρέπει να έχει ύφος μυστήριο για να κάνει ατμόσφαιρα, οι σερβιτόροι είναι που οφείλουν να είναι φιλικοί)
-ελκυστική διακόσμηση στους τοίχους (ζωγραφιές και φωτογραφίες είναι πόντοι συν, τζάμια και καθρέφτες είναι πόντοι μείον, οτιδήποτε πρωτότυπο εκτιμάται)
- προσεγμένες τουαλέτες
-ένα ελάττωμα (για να το κάνει αυθεντικό)

Αν έχει 5 στα 7 το αγαπώ.