Επειδή πολύ σιρόπι έπεσε και πολύ αγάπη για το Παρίσι(ας όψεται η αγγελοκρουσμένη συγκάτοικος) αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στην ανθρωπότητα και να το απομυθοποιήσω, να σου πω δηλαδή μερικούς από τους λόγους για τους οποίους δεν πρεπει να έρθεις να ζήσεις εδώ. Μια βδομάδα διακοπές τη θεωρώ υπεραρκετή για να δεις την καλή πλευρά, σπίτι σου μετά.
1. Γιατί είναι μπανάλ. Τρομερά. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το Παρίσι υπήρχε σε όλα τα βιβλία, ταινίες,τραγούδια και ήταν η απάντηση σε κάθε κατάσταση: Θες να ξεχάσεις; Παρίσι κλασικά. Θες να γνωρίσεις τον ένα και μεγάλο έρωτα; Παρίσι. Μήπως έπιασες πάτο και θες να κάνεις μια νέα αρχή βρε αδερφέ; Μάντεψε... Παρίσι.
Να μιλήσουμε για ταινίες; Παραλείπω τις αυτονόητες (Paris, From Paris with love, Paris je t' aime, τελευταίο ταγκό στο Παρίσι) ,θες να πιάσουμε τις κλασικές; Ζιζί, Ο πορτοφολάς, το κόκκινο μπαλόνι, η Αμελί και αν θες και σε πιο εναλλακτικό έχω βρώμικο κόσμο, τους εραστές της γέφυρας, το δυο ξένοι στη ίδια πόλη. Έλεος... Πόσο μπανάλ μπορεί να αντέξει η καρδιά ενός ανθρώπου;
2. Γιατί αν πας στον πύργο του Άιφελ και θες να φας πατάτες τηγανητές σαν καλός τουρίστας θα τις πληρώσεις δυο περιουσίες κι άλλη μια και θα σου λένε μετά: "Πώς την πάτησες έτσι ρε φίλε; Σαν το Σωτήρη την πάτησες..." και δίκιο θα 'χουν. Α ναι, και δεν θα τις φας κιόλας. Καραδοκούν ορδές κακομαθημένων περιστεριών που όπως λέει κι η Μαρία του πρώτου είναι κακά και μοχθηρά. Σ' αυτήν την πόλη για το φαϊ σου πρέπει να παλέψεις.
3. Γιατί όλα αυτά τα αξιοθέατα που βλέπεις στη Μάγια Τσόκλη και ζηλεύεις, αν πας πρωί μυρίζουν σαν δημόσιες τουαλέτες.
4. Γιατί όταν βρεις να νοικιάζεται μια γκαρσονιέρα 700 ευρώ με την τουαλέτα κάπου μέσα στο ίδιο κτίριο θα πρέπει να το θεωρήσεις μεγάλη ευκαίρία και να τσακιστείς να πάρεις τηλέφωνο παρακαλώντας, κι ο Χριστούλης κλαίει έξω από την πόρτα σου για την κατάντια σου.
5. Γιατί οι Παριζιάνοι πέφτουν στις ράγες του μετρό και του RER σαν τα πλατανόφυλλα το φθινόπωρο. Και θα ήταν μόνο δικό τους πρόβλγμα αλλά κάνω 2 ώρες να πάω στη σχολή και τα νεύρα μου γίνονται σερπαντίνες.
6. Γιατί μπύρα σε φυσιολογική τιμή πουλάνε σε ελάχιστα μαγαζιά για μυημένους που χρειάζεσαι εγγυητική επιστολή από 2 παλιότερα μέλη και να απαντήσεις σωστά στο αίνιγμα του γίγαντα στην είσοδο για να μπεις.
7. Γιατί είναι οι πιο τουριστική πόλη στον κόσμο τούτο. Που σημαίνει ότι εκτός από τα δεκατριάμιση εκατομμύρια μόνιμους κατοίκους προστίθενται και εκατομμύρια τουριστών. Που σημαίνει στρίμωγμα, ακριβά μαγαζιά χαμηλή ποιότητα...
7β.Πήγαινε φίλε και κάτσε 15 λεπτά έξω από τα macdonalds πάνω στη rivoli ακίνητος. Πιάσε άκρη όμως γιατί αλλιώς δεν παίζει να μείνεις ακίνητος. Ο κόσμος πηγαινοέρχεται όλες τις ώρες της μέρας με ρυθμούς πετυχημένης διαδήλωσης στην Αθήνα. Αν δεν σε πιάσει κρίση αγοραφοβίας και ανάγκη επιτακτική να κρυφτείς στην αγκαλιά της μανούλας, εγώ θα σου βγάλω το καπέλο και θα πιω σαμπάνια από το γοβάκι σου.
Μετά από καιρο απραξίας ας πεταχτώ και γω να πω την άποψη μου.
Θα ξεκινήσω με αυτά που διαφωνώ, 1 (ω, τι θράσος) και 6 (demi).
-Το Παρίσι οχι μόνο δεν είναι μπαναλ, αλλά είναι τόσο chic ή cool όπως λένε οι Γάλλοι, που κάθε φορά που βρισκόμαστε στο κέντρο αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι όντος είμαστε εδώ και οτι θα είμαστε για καιρό ακόμα. Υπάρχει λόγος που είναι σε όλες τις ταινίες συν το οτι όλοι όσοι έρχονται στο Παρίσι πάνε σε κάποιο μέρος που φαίνεται στην αγαπημένη τους ταινία βλ. καφέ της Amelie
-Ναι, εδώ είναι ακριβά, για να πιεις μισό λίτρο μπύρα πρέπει να πληρώσεις 7-8 ευ...όμως αν ακολουθήσεις τους Γάλλους που είναι αποκλειστικά πλάσματα της συνήθειας μπορείς να πέσεις στο Happy Hour. Μεταξύ 18-20 ή 18-22 στην καλύτερη, όπου μπύρα και coctail είναι στη μισή τιμή. Άρα 4 ευ τα 500ml και 5 ευ ένα Mojito ας πούμε...πολύ καλύτερα από οτι είχα συνηθήσει στην Αθήνα. Επίσης, όπως είπε και η Ζωή που τώρα είναι στην Ελλάδα, μπορεί μετά από καιρό να σου πει κάποιος για ένα μαγαζί σε εκείνο το arrondissement πίσω από το μετρό, όλο ευθεία και δεξιά μέσα στη στοά που έχει φτηνή μπύρα.
Αρκετά υποστήριξα το Παρίσι...ήρθε η ώρα να μπώ στο χαρακτήρα του post και να προσθέσω και γώ αυτά που μου την έχουν δώσει στα νεύρα, άλλωστε ποιός καλύτερος στο να γκρινιάξει για τα αρνητικά από έμας τους Έλληνες...και μια και μας έπιασα στο στόμα μου να επισημάνω ότι αυτά που με ενοχλούν εδώ, για τους Γάλλους είναι παραπάνω από αποδεκτά και λογικότατα. Για έναν τυπικό Έλληνα κουτοπόνηρο και εγωιστή όμως είναι εκνευριστικά, απίστευτα, παράλογα και ελπίζω τέτοια κακά να μη βρουν ποτέ την Ελλάδα.
8. Ουρές!!! Παντού...
Για πρόχειρο φαγητό στο δρόμο, για το σινεμά, για φτηνά εισιτήρια στην όπερα λίγο πριν την παράσταση (εκεί να δεις! οργιο), για κανονικό φαγητό 12-14 που κάνουν διάλλειμα οι εργαζόμενοι. Όπου βάζει ο ανθρώπινος νους! Όπου λοιπόν στην Ελλάδα έχει συνήθως μια ουρά με 5 άτομα στο Παρίσι η αντίστοιχη θα έχει κατά προσέγγιση 20. Κάποιος που έρχεται για διακοπές μπορεί να μην ενοχληθεί, μπορεί καν να μην το καταλάβει. Για μένα που το βλέπω κάθε μέρα όμως είναι ανυπόφορο να περιμένω για κάτι τόσο απλό που στη χώρα μου θα γινόταν σε δτ. Το φοβερό όπως είπα και πρίν είναι ότι οι αυτόχθονες του πολιτισμένου αυτού νέου κόσμου το υπομένουν αδιάφορα, σχεδόν ευχάριστα. Συνοπτικά αναφέρω: οι παρέες μιλάνε σαν να μην τρέχει τίποτα και χωρίς ανυπομονησία, τα ζευγάρια φιλιούνται όπως κάνουν άλλωστε παντού σε αυτή την πόλη λες και ο χρόνος και ο κόσμος γύρω τους τρέχει σε άλλο ρυθμό και η τρίτη κατηγορία έχει φέρει φαγητό και τρώει ή καπνίζει αν είναι έξω. Εσύ κάθεσαι σα χαζός, παράταιρος και βρίζεις με τη δυνατότερη φωνή σου, από μέσα σου βέβαια :p Πιο πολύ από όλους δε, βρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό (εγώ ο μ@@@ς φταίω που δεν...έφερα φαγητό...έκοψα το κάπνισμα...έμεινα σπίτι...κλπ)
Χαρακτηριστικό παράδειγμα που κάνει τα νεύρα μου σαν κορδέλα στρουφιχτή πάνω στο κουτί του ζαχαροπλαστείου την οποία η υπάλληλος έχει τραβήξει κατά μήκος με το ψαλίδι κόντρα, είναι τα fastfoodάδικα τύπου MacDonnalds. Εκεί αν το υποκατάστημα είναι αρκετά κεντρικό μπορείς να πάρεις με χρεωστική από μηχάνημα, αν όμως όχι περιμένεις σε ατελέιωτη ουρά γιατί ο κάθε υπάλληλος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει πάνω από ένα πελάτη τη φορά. Παραγγέλνει οπότε ο άλλος και εσύ περιμένεις μέχρι να του βάλει και την τελευταία σάλτσα και να του πει ευχαριστώ. Με το που μπαίνω μέσα μου έρχεται κάθε φορά ασπρόμαυρο flashback με αλάνι υπάλληλο Goody's που έχει τέσσερις δίσκους μπροστά της και 17 χέρια να βάζει χαμπουργκερ σε fast forward. Μόνο αφού χάσεις κάτι καταλαβαίνεις την αξία του.
9. Η κακομεταχείριση του πελάτη σε οποιαδήποτε ανεξαιρέτως braserie.
Όποιος πιστέυει οτι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, παρακαλείται να βάλει χέρια βαθιά στις κωλότσεπες να κοιτάξει όσο πιο ψηλά μπορεί και να σφυρίζει αδιάφορα καθώς θα απομακρύνεται. Επίσης παρακαλείται ο κύριος/α όπως προσέλθει στο Παρίσι να δει από κοντά τί θα πει καταπάτηση του πελάτη και σπάσιμο νευρών.
Η κατάσταση εξηγείται ως εξής, το παρίσι είναι γεμάτο τουρίστες και οι Γάλλοι που δουλεύουν τα μεσημέρια τρώνε πάντα έξω. Αυτό σημαίνει ότι τα εστιατόρια πρόβλημα πελατείας δεν έχουν άρα δε θα χαμηλώσουν τις τιμές ούτε θα αλλάξουν ριζικά την ποιότητα του φαγητού αν εσύ πας να φας αλλού. Αντίθετα επειδή το κράτος είναι και καπιταλιστικό θα προσπαθήσουν να βγάλουν και το μέγιστο κέρδος από σένα...εδώ κύριε/α είναι και το σημείο κλειδί...ναι μεν είσαι ο πελάτης και ειναι ευγενικοί γιατί έτσι είναι εδώ τα πράγματα, αλλά στην τελική ανάλυση, για αυτούς ή είσαι κέρδος ή δεν είσαι.
Όσο καιρό είμαι εδώ λοιπόν έχουν συμβεί τα παρακάτω:
- Σερβιτόρος προς εμένα: "Δεν μπορείτε να πιείτε καφέ κύριε γιατί αυτή την ώρα τα τραπέζια είναι μόνο για αυτούς που τρώνε, λυπάμαι"
- Σερβιτόρος προς ζευγάρι που έτρωγε αμέριμνο για να κάτσουμε εμείς να φάμε: "Μπορείτε να μετακινηθείτε σε άλλο τραπέζι πιο μικρό για να καθήσουν εδώ τα παιδιά που είναι 4; ευχαριστώ"
- Σερβιτόρος προς εμένα: "Μπορείτε να σηκωθείτε να πάρω την καρέκλα γιατί κανονικά αυτές τις μεταλικές τις βάζουμε απέναντι και εδώ έχουμε τις ξύλινες; μάλλον κάποιος πελάτης θα την έφερε, ευχαριστώ"
-Εγώ: "Μπορούμε μήπως να πάρουμε τον καφέ έξω στο τραπέζι που άδειασε;"
Απάντηση μπάρμαν: "Λυπάμαι δεν γίνεται, τα τραπέζια έξω είναι για αυτούς που τρώνε"
-(Ηλιόλουστη μέρα, πράγμα σπάνιο) Βρίσκω τους φίλους μου να πίνουν μπύρα την ώρα του μεσημεριανού μέσα σε μια braserie. Μου λένε θα φας; λεω ναι...(επειδή το είχαμε μάθει το έργο)δεν λες στο σερβιτόρο ότι αφού θα φάς μήπως παίζει να κάτσουμε όλοι έξω
=> ο Ερμής βγάζει το φίδι από την τρύπα.
Εγώ: "Γειά σας, θα ήθελα να φάω, μήπως θα μπορούσαμε να κάτσουμε στο τραπέζι έξω;"
Σερβιτόρος: "Βεβαίως κύριε"
Δεν το περίμενα να πει ΟΚ, διώχνει κακην κακώς δυο κοπέλες που πήγαιναν εκείνη την ώρα να κάτσουν και βάζει εμάς. Επιστρέφει μετά από λίγο με 4 σερβίτσια και αρχίζει να τα αφήνει στο τραπέζι. Τον διακόπτω και του λέω ότι μόνο εγώ θα φάω... τραγικό λάθος. Ο σερβιτόρος νόμιζε στην αρχή ότι οι φίλοι μου έπιναν μπύρα περιμένοντας να έρθω για να φάμε όλοι μαζί. Φαντάζεστε πως του στριψε μόλις έμαθε οτι μόνο ένας θα φάει και ότι έδιωξε και τις δύο άλλες που προφανώς θα έτρωγαν κανονικά.
Σερβιτόρος: "Ω μα νόμιζα οτι θα τρώγατε όλοι, τώρα είμαι πραγματικά ενοχλημένος έδιωξα και του πελάτες που ερχόταν και εσείς δε θα φάτε"
Εγώ: "Εε, αν υπάρχει πρόβλημα μπορούμε να μεταφερθούμε μέσα"
Σερβιτόρος: "Ε, τωρα κύριε είναι πολύ αργά δεν έχει πια νόημα, καθήστε. Ω μα δεν το πιστευω"
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν αν δεν αποτελείς σαν πελάτης άμεση πηγή κέρδους μπαίνεις σε δεύτερη μοίρα πίσω από όλους όσους θα ξοδέψουν πιο πολλά από σενα.