Αφού ο πελάτης περάσει τη φάση του προβληματισμού: Πώς είναι δυνατόν να επιβιώνει ένα μπαρ με 3 πελάτες (το π0λύ) ανά βράδυ και προσφορά 4 ποτών (αυτά τα 4 έχουμε, διάλεξε), αρχίζει να παρατηρεί πιο προσεκτικά το περιβάλλον.
Σε όλους τους τοίχους (στους 2 που έχει δηλαδή γιατί πρόκειται για ένα μικρό τετράγωνο, από τη μία η πόρτα από την άλλη η μπάρα, τι να μείνει; 2 τοίχοι εκατέρωθεν) έχει ομοιώματα πλοίων, δίχτυα, ναυτικούς κόμπους και λοιπές θαλασσινές επιρροές. Παρατηρούμε σχολιάζουμε και συμπεραίνουμε ότι μάλλον ήταν ναυτικός. Δεν ήταν!
Στα αριστερά της μπάρας (μπαίνοντας, στα δεξιά βγαίνοντας) Έχει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με βυζιά. Ένα ζευγάρι καλοσχηματισμένα βυζιά μέσα σε δαντελένιο σουτιέν. Στην αρχή απορήσαμε τι δουλειά έχουν τα βυζιά στον τοίχο ενός μπαρ (στα αριστερά της μπάρας μπαίνοντας στα δεξιά βγαίνοντας). Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι είναι διαφήμιση σουτιέν και συνεχίσαμε να απορούμε τι δουλειά έχει μια διαφήμιση σουτιέν στον τοίχο ενός μπαρ (στα αριστερά της μπάρας... χαχα!). Δύο κοιτούσαμε και απορούσαμε και χρειάστηκε να έρθει ένας τρίτος να μας πει ότι είναι ημερολόγιο τοίχου. Και ήταν! Περσινό.
Και τότε ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε: το μικρό λευκό μπαγκετόσχημο φετίχ αντικείμενο της σύγχρονης κοινωνίας εμφανίστηκε από έναν (άλλο) τολμηρό της παρέας. Τσαφ (ήχος αναπτήρα που ανάβει). Άλλοι διακριτικά και άλλοι αδιάκριτα, όλοι κοιτάξαμε το αφεντικό του μαγαζιού. Με το μυαλό μου άκουγα μουσική ντουμ ντουμ ντουμ και έβλεπα ήδη την οργή να πέφτει αδυσώπτητη στον ταλαίπωρο αυθάδη καπνιστή. Και το καταπληκτικό συνέβη, μειδιώντας το αφεντικό σπρώχνει ένα τασάκι (διαφημιστικό μπύρας που το μπαρ δεν διέθετε) προς τον φίλο. Αν ήμασταν ταινία θα είχαμε ξεσπάσει σε χειροκροτήματα προς τιμήν του επαναστάτη, εμείς απλώς χαμογελάσαμε. Και σχολιάσαμε "μάλλον θα είναι ορκισμένος καπνιστής". Δεν είναι!
Για να κλείσω αυτή την μικρή περιγραφή παραθέτω το άλλο ασύλληπτο. Ο τύπος-εφεντικό μας κέρασε πριν φύγουμε. Για όποιον δεν έκανε "ααααααααα" εντυπωσιασμένος, εξηγώ πως σε τούτη εδώ τη χώρα δεν κερνάει κανείς ποτέ, σαν να το απαγορεύει άγραφος νόμος ιερός.
Για αυτούς τους λόγους και για μερικούς ακόμη, τούτο το μάγαζί μέσα στην παρακμή του βρήκε μια θέση ξεχωριστή μέσα στη βδομάδα μας.
Υ.Γ.: Τα σφολιατοειδή μάλλον δεν θα τα αναρτήσω ποτέ, σε εσάς τους 2 που ενδιαφέρεστε θα τα πω από από κοντά.
No comments:
Post a Comment