K for Κράσαρε το Κομπιούτερ

Του Του Του

Έτσι άρχισαν όλα.
Όταν ο υπολογιστής σου κάνει αυτόν τον ήχο,τίποτα καλό δεν προμυνείεται. Η συμβουλή μου σαν πιο έμπειρης είναι η εξής: διατήρησε την ψυχραιμία σου, κρυψου κάτω από το κρεβάτι, αγκάλιασε τα γόνατά σου και ξεκίνα να κλαις γοερά. Ανεξάρτητα από τις αιτίες που προκάλεσαν το μοιραίο τούτο του του του κατά 90% ο υπολογιστής θα κλείσει και δεν θα ξανανοίξει (πάλι η εμπειρία μιλάει) οπότε καλύτερα να αρχίσεις τις προσευχές από νωρίς.

Για να καταλάβεις φίλε το μέγεθος της απελπισίας μου, πρέπει να συνειδητοποιήσεις τη θέση που έχει στην εδώ ζωή μας αυτό το μηχάνημα του διαβόλου. Έιναι το πρώτο κουμπί που θα πατήσεις μόλις ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί, και μέχρι να ανοίξει πας να πλυθείς, ε, μην χανουμε και χρόνο. Όσο είμαστε στο σπίτι έχουμε πάντα τον υπολογιστή ανοιχτό, μερικές φορές κι ενώ κοιμόμαστε. Είναι ο τρόπος για να επικοινωνείς με τον έξω κόσμο (πατρίδα, μάνα κι αδερφός) αλλά και με το μέσα κόσμο. Με την διπλανή μου μιλάω μέσω skype και με τον κάτω όροφο μέσω facebook. Από τον υπολογιστή βρίσκουμε τους δρόμους του Παρισιού και βλέπουμε ελληνική τηλεόραση. Στον υπολογιστή βλέπουμε την ώρα και τον καιρό και τι παίζει το σινεμά. Από τον υπολογιστή ακούμε μουσική και διαβάζουμε για το πανεπιστήμιο.

Η αίσθηση ανικανότητας τη στιγμή που βλέπεις τον υπολογιστή σου να πέφτει σ'έναν ύπνο δίχως αύριο συγκρίνεται μόνο με τη φάση στο σουπερμάρκετ που προσπαθείς να ξεκολλήσεις τις πλαστικές σακούλες για τα ψώνια υπό το αγανακτησμένο βλέμμα της ταμία και της επόμενης στην ουρά κι αυτές δεν ξεκολλάνε με κανέναν τρόπο. Κρύος ιδρώτας, ταχυπαλμία, ωχρότητα, πλήρης αφωνία.

Οι άνθρωποι που συνήθως με ξελάσπωναν σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν πολύ μακριά για να βοηθήσουν και ο μηχανικός της παρέας (κατά κόσμον Ερμής) απεφάνθη ότι φταίω εγώ και το συνάφι μου που είμαστε, λέει, πολύ ευγενικοί χρήστες του ίντερνετ κι ότι και να μας προτείνουν να εγκαταστήσουμε πατάμε "ναι". Δεν είχε όμως το σωστό σιντί για να το φτιάξει όπως πρέπει κι έτσι μπορεί ο υπολογιστής μου να άνοιξε τελικά αλλά μόνο φλίπερ μπορεί κάποιος να παίξει. Έτσι κι εγώ, αφού έχασα 2 φορές στο φλίπερ, τον έκλεισα εντελώς.

Γι'αυτό, εδώ και 8 μέρες, κατέληξα να ακούω μουσική από το τρατζίστορ, να χτυπάω την πόρτα της γειτόνισσας (βλ. Βασιλική) για να της μιλήσω, να κοιτάζω την ώρα από το ρολόι μου και τον καιρό από το παράθυρο.

Αν αρχίσω να πλένω και τα ρούχα στο χέρι, πυροβολήστε με... χαλάω την πιάτσα!