Και νηστικοί θα κοιμηθούμε...

Μια βασική ερώτηση του κόσμου όλου από τότε που φτάσαμε στη χώρα των γαλατών είναι τι τρώμε. Ε, είπα κι εγώ να το αναρτήσω και μετά να δώσω το λόγο στο φίλο και συνοδοιπόρο Ερμή που συμμερίζεται τη στένη μου σχέση με το φαγητό.
Τι τρώμε λοιπόν εδώ που ρθαμε; Κατ'αρχάς επιβιώνουμε, κι όχι απλώς επιβιώνουμε αλλά με τη άφιξη βάλαμε και βάρος οπότε ο τίτλος της ανάρτησης είναι εντελώς παραπληνητικός.

Στη Γαλλία για να φας καλά πρέπει να πληρώσεις και κατά περίπτωση ακριβά. Για όσους δεν έχουν επισκεφτεί το Παρίσι και θα ήθελαν να το κάνουν (ξαναδηλώνω ότι στηρίζουμε Παρίσι μόνο για τουρισμό) να ξέρετε ότι εδώ παίζει πολύ το μενού δηλαδή ορεκτικό-πιάτο ημέρας-επιδόρπιο το οποίο συμφέρει πολύ και οικονομικά και γενικά εμπιστευόμαστε και προτιμάμε.
Τώρα τι θα είναι αυτό το πιάτο ημέρας: Συνήθως κάποιο άψητο κρέας που όσο καλοψημένο και να το ζητήσεις , άψητο θα σου το φέρουν οπότε συνήθισε το, εκτίμησε το και στάματα να έχεις την αηδία καθρεφτισμένη στο βλέμμα σου γιατί θα σε περάσουν για άξεστο βλάχο. Το άψητο κρέας σου θα είναι καλυμμένο με κάποια εξαιρετική σάλτσα (για να κρύβει το αίμα που κυλάει). Οι τύποι φτιάχνουν απίστευτες σάλτσες, το κοκκινιστό μας χλώμιασε όταν το 'μαθε και το λεμονάτο κοκκίνισε απ'τη ντροπή του. Για γαρνιτούρα θα έχεις πουρέ ή ρύζι και βραστά λαχανικά. Αν θες ωμή σαλάτα θα πρέπει οπωσδήποτε να βάλεις κάποιο τυρί μέσα, όσο πιο βρωμερό τόσο το καλύτερο. Μην στραβομουτσουνιάζεις, την επόμενη φορά θα το εκτιμήσεις κι αυτό. Στη σαλάτα θα μάθεις να βάζεις μια αραιή ξασπρισμένη σάλτσα που στην αρχή θα σου θυμίζει και στη οσμή και στη γεύση, νέφτι αλλά για κάποιο λόγο είναι πολύ εθιστική και μετά δεν μπορείς να φας λαχανικά χωρις αυτήν.

Αλλά η Ελλάδα περνάει κρίση και οι έλληνες του εξωτερικού δε μπορούν να διαθέτουν λεφτά σε εστιατόρια συχνά. Έτσι συνήθως μας τρέφει το τρίπτυχο
  • εστιατόριο σχολής
  • κινέζος
  • φαστ-φουντ
Ξεκινώ την ανάλυση από κάτω προς τα πάνω.
Φαστ φουντ εννοώ κατά βάση τα γνωστά μας Μακ ντόναλτς (Μακντο επί το γαλλικότερο) που έχουν θρέψει γενιές και γενιές φοιτητών από τότε που ιδρύθηκαν. Και τα κουίκ που είναι η γαλλική έκδοσή τους και δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο πάνω σ' αυτό.

Συνεχίζω με τον κινέζο (ή σπανιότερα γιαπωνέζο). Στο Παρίσι κάθε οικοδομικό τετράγωνο έχει τουλάχιστον ένα κινέζικο εστιατόριο με έναν κουρασμένο κατσούφη κινέζο υπάλληλο έτοιμο να σου συσκευάσει ένα γλυκόξινο κοτόπουλο ή καραμελωμένο χοιρινό και ρύζι ατμού σε πλαστικά κουτάκια, να σου δώσει και κάποιο αδιανόητο άθλιο άγλυκο γλυκό και να σου ευχηθεί καλή όρεξη στα γαλλικά ή στα κινέζικα (ποτέ δεν κατάλαβα).

Αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό που στην ουσία μας τρέφει είναι το εστιατόριο της εστίας. Εκεί με 3 ευρώ δικαιούσαι κυρίως πιάτο και 2 συνοδευτικά, ένα ψωμάκι και 2 πετσέτες. Εκτός αν θέλεις πίτσα ή ζυμαρικό οπότε πληρώνεις περισσότερο και τρως λιγότερο!! και καλά την πίτσα να τη καταλάβω αλλά τα μακαρόνια;!;
Από ορεκτικά έχουμε σαλατοειδή ωμά ή βρασμένα (με τη σάλτσα-νέφτι που προανέφερα), μισοβρασμένες φακές ή ρεβύθια και τέτοια. Για επιδόρπιο έχουμε ζαχαρωμένο γιαουρτάκι, συσκευασμένη καραμελέ ή κομπόστα νοσοκομείου.
Το κυρίως πιάτο όμως είναι που έχει το γέλιο, την μία καταλαβαίνεις τι είναι με το που το βλέπεις, την άλλη υποθέτεις τι είναι όταν το τρως, την τρίτη την καλύτερη δεν μαντεύεις ποτε. Αφού μερικές φορές, βλέπουμε στον πίνακα το μενού της ημέρας και έχουμε και τα πιθανά πιάτα μπροστά μας και δυσκολευόμαστε να κάνουμε την αντιστοίχηση, τι είναι τι!
Τι να το κάνεις όμως να ξέρεις το όνομα του φαγητού σου; όταν τα τρως κάθε μέρα για πάνω από ένα μήνα... όλα την ίδια γεύση έχουν.

Γι' αυτό μανούλα μην ξαφνιάζεσαι που όταν έρχεται σπίτι το βλαστάρι σου αναστενάζουν πιάτα και πιρούνια...

Για γλυκά και σφολιατοειδή της Γαλλιάς θα γράψω άλλη φορά. Αξίζουν χωριστή ανάρτηση!

Τεστ

1-2 τεστ τεστ
Μωρέ λειτουργεί ακόμη;
Μήπως να γράφαμε τίποτα τώρα που μαζευτήκαμε; τώρα όμως, που είμαστε ακόμη σε θερμοκρασία συντήρησης κι όχι βαθιάς καταψήξεως. Τώρα που ο εγκέφαλος σαν να λειτουργεί ακόμα.
Αν και αποδεκατίστηκε η ομάδα μας μια και η Βασιλική, που είχε αναλάβει τα θερμά χρώματα, την έκανε για Αλσατία (μάλλον επειδή έχει καλές μπύρες), μήπως παρ' όλ' αυτά να το ξανανοίξουμε το μαγαζί;
Μήπως να μας πει και το στρασβούργο την αποψή του;

Και κάτι άσχετο, Ερμή γιατί εμείς δεν γράφουμε με ψευδόνυμα; Σε όσα μπλογκ διαβάζω κανείς δεν γράφει με το κανονικό του όνομα κι εμείς μόνο τα νούμερα των κινητών μας δεν έχουμε βγάλει στη φόρα... Έτσι, αναρωτήθηκα κι είπα να ρωτήσω...